dastan-kootah

از صندلی پشتی به آرامی به طوری که کسی صدایشو نشنوه گفت:

_خواهش میکنم...تو رو خدا...همین یک سوالو موندم

گفتم:آره میدونم پنج سوال قبلی هم همینو گفتی

صدای قدم هایمان بر روی چمن سبز نمی آمد.به اطرافم نگاه میکنم.جلویم در آن دوردست کوهی عظیم سر برآورده.قله اش پوشیده از برف سپید است.نور خورشید بر برف ها می تابد.برف درخشان انگار در جلوی چشم هایم ذوب میشود.ولی این گونه نیست...برف ها ذوب نمی شوند فقط می درخشند.